Verdienste van George Walker Bush?!
Er is al heel wat inkt gevloeid over de huidige situatie in Irak en het Midden-Oosten. Vooral de Amerikaanse aanpak kreeg heel wat negatieve kritiek te verwerken. Toch moeten we ook de keerzijde van de medaille laten zien want niemand mag en kan vergeten dat er na de oorlog in Irak belangrijke zaken werden bereikt op internationaal gebied (ik ga hier dus even advocaat van de duivel spelen). Positieve zaken die uiteindelijk het uitzicht van de wereld zullen veranderen en hopelijk leefbaarder maken! Bush wordt dan ook niet voor niets als een van de belangrijkste presidenten sinds jaren beschouwd.
Per slot van rekening is een van de hatelijkste regimes in de wereld verdwenen. Saddam is verdreven en de "coalition of the willing" heeft de Irakezen voor de eerste keer de kans gegeven vrij te kiezen. Of dat zal resulteren in een stabiele democratie kan nog niet met zekerheid gezegd worden want daarvoor is het nog te vroeg. Maar een ding is zeker, de Irakezen mochten voor het eerst in dertig jaar gaan stemmen en da's voor hen onbetaalbaar.
Dit proces werkt ook elders door. Als er nu voorzichtig een democratiseringsbeweging op gang lijkt te komen in de Arabische wereld, dan is dat in grote mate door de oorlog. En door de nadrukkelijke stelling van George W. Bush om van democratisering de kern van zijn buitenlandse politiek te maken. Dit hebben ook Moebarak (Egypte) en de Saudi's (Saoudi-Arabië) begrepen. And last but not least : ook het jarenlange conflict tussen Israëli's en Palestijnen lijkt te zijn geluwd door de inspanningen van Bush. Daarnaast blijven de regimes in Syrië, Iran en Noord-Korea de neo-conservatieve Republikeinen een doorn in het oog.
Afwachten wat de toekomst zal brengen.
Ivan Dockx
Per slot van rekening is een van de hatelijkste regimes in de wereld verdwenen. Saddam is verdreven en de "coalition of the willing" heeft de Irakezen voor de eerste keer de kans gegeven vrij te kiezen. Of dat zal resulteren in een stabiele democratie kan nog niet met zekerheid gezegd worden want daarvoor is het nog te vroeg. Maar een ding is zeker, de Irakezen mochten voor het eerst in dertig jaar gaan stemmen en da's voor hen onbetaalbaar.
Dit proces werkt ook elders door. Als er nu voorzichtig een democratiseringsbeweging op gang lijkt te komen in de Arabische wereld, dan is dat in grote mate door de oorlog. En door de nadrukkelijke stelling van George W. Bush om van democratisering de kern van zijn buitenlandse politiek te maken. Dit hebben ook Moebarak (Egypte) en de Saudi's (Saoudi-Arabië) begrepen. And last but not least : ook het jarenlange conflict tussen Israëli's en Palestijnen lijkt te zijn geluwd door de inspanningen van Bush. Daarnaast blijven de regimes in Syrië, Iran en Noord-Korea de neo-conservatieve Republikeinen een doorn in het oog.
Afwachten wat de toekomst zal brengen.
Ivan Dockx
Gepost door chiro Itegem om 22:09
3 Reacties:
Er is idd een aanzet gegeven tot democratie, maar de verkiezingen in Irak zijn in ieder geval geen juiste weergave van de samenleving door de boycot van soennieten.
En wat natuurlijk nog het ergste is: George W. Bush is de oorlog niet begonnen om de strijd met het terrorisme aan te gaan (of welke andere drogreden ook), maar omwille van eigenbelangen.
Hiervoor moesten er dus duizenden slachtoffers vallen en een heel land aan flarden schieten!
Bush heeft natuurlijk enkel aan zichzelf gedacht, hij heeft namelijk aandelen in verschillende bedrijven die geld konden verdienen aan de oorlog (kijk maar eens naar de film fahrenheit 9/11).
Dus hopelijk komt er nog wat meer tegenkanting en zullen de jaartjes die hem nog resten snel voorbij vliegen!
De omstandigheden waarin de oorlog begonnen is zijn inderdaad niet echt zuiver op de graad aangezien er helemaal geen massavernietigingswapens waren. Toch moet hier gezegd worden dat Bush wel een hevig strijder is tegen het terrorisme. Hij is een visionair en een neo-conservatief. In hun programma voeren zij democratisering en anti-terrorisme sterk in het vaandel.
En als de jaartjes van president Bush voorbij zijn dan staan er waarschijnlijk twee "iron ladies" te wachten om de presidentiële eed af te leggen namelijk Condoleeza Rice en Hillary Clinton en ik twijfel er sterk aan of zij van politiek gaan veranderen. Bush is op dat punt zeer beslissend geweest, hij is een weg ingeslagen die slechts moeilijk terug om te buigen zal zijn!
Niemand zal erom treuren dat het gedaan is met de heerschappij van Saddam Hoessein in Irak, maar de wijze waarop dit gebeurde laat sterk te wensen over. Bush heeft hierbij volledig de VN genegeerd. Eén land zou niet het recht moeten hebben om zomeer eventjes rechter te spelen over welk land goed of slecht is, hiervoor zijn de Verenigde Naties opgericht. De massavernietigingswapens zijn een fabeltje gebleken, waarmee Bush zijn eigen volk en de VN trachtte te misleiden.
Of het afnemen van de spanningen tussen Israël en Palestina de verdienste is van de Amerikaanse oer-conservatieve president betwijfel ik ook ten sterkste. Bush' voorganger, Clinton, heeft op dit vlak veel meer pogingen tot bemiddelingen gedaan. De enige échte reden waarom de gemoederen wat zijn geluwd is het overlijden van Yasser Arafat en een hernieuwd vertrouwen van de Israëli's in de nieuwe Palestijnse president Abbas.
En terwijl Bush zich concentreerde op een oorlog ver weg van huis, is in eigen land de economie sterk bergaf gegaan en is er nog altijd niets gebeurd om de kloof tussen rijk en arm te dichten. Sociale zekerheid is er ver te zoeken. Langzamerhand lijkt de grootmacht Amerika plaats te moeten maken voor het rijzende China...
Benieuwd wat de toekomst zal brengen,
Peter Van den Bosch
Een reactie posten
<< Home